GM vond dat een gratis niet commerciële roadshow GM op de kaart zou zetten in iedere plaats een goed idee was. Het samenstellen van de karavaan nam heel wat tijd in beslag, heel 1934 en 1935. Voertuigen, personeel, tentoonstellingen, props, tenten etc. De focus lag op 8 rood witte gestroomlijnde vrachtwagens. 6 Stuks konden gekoppeld worden en vormden een geheel als ze 3 aan 3 naast elkaar werden gezet, 1 vormde een podium en 1 was voor opslag. De originele 1936 parade bevatte ook 9 GMC en Chevrolet opleggers voor tenten, lampen etc. Ook was een geclimatiseerde commandcar. Van alle divisies reden er modellen mee die iedere 2000 miles werden ingeruild bij dealers onderweg. Tijdens de bouw van deze karavaan werden er ook wagens gebouwd voor een mini parade, de 'Previews of Progress'. Hiervoor werden enkele kleinere gestroomlijnde wagens ingezet die langs scholen en universiteiten gingen en zelfs naar het buitenland. 

 

Onderweg naar Florida werd overal gestopt bij GM fabrieken en grotere dealers. De tent werd niet opgezet, er werd alleen gestopt om personeel te laten kijken en om de pers te 'gebruiken'. Pas in Florida werd de eerste show daadwerkelijk gegeven. Zelfs onderweg moest de karavaan opvallen en men reed dus altijd in colonne en uitsluitend overdag zodat iedereen de colonne goed kon bekijken. 

 

Het team bestond uit 40-50 jonge vrijgezelle mannen met een goede opleiding uit het hele land. Men bestuurde de voertuigen, bouwde de show op, gaf uitleg aan de bezoekers en brak de boel weer af om vervolgens naar de volgende plaats te rijden. Men was allemaal aangenomen als voorlichter, maar er was wel een stageperiode. Je leerde alles maar mocht het pas zelf doen als er iemand vervangen moest worden, in de tussentijd knapte je alle soorten klusjes op. Iedereen die eraan mee deed vond het de beste tijd van hun leven. Het was een hechte groep die hard werkte, genoot van het avontuur en een missie had. De leider, Jack Jerpe, was een soort vader en vriend voor hen maar was daarnaast wel hun baas. Men reed langzaam, de vrachtwagens waren onderbemeten gemotoriseerd met een top van 40 mph, en alleen overdag. Men verbleef in hotels en at in restaurants. Men verdiende $100 per maand en kleding en hotelkosten werden betaald. Voor eten kreeg men $18.50 wat in die tijd voor een goede maaltijd zorgde.  

 

Het idee achter de parade was dat de kleinere plaatsen bezocht moesten worden en er werd niets verkocht. De auto's en apparaten werden strategisch geplaatst en alle vragen werden beantwoord. Jerpe hield regelmatig een quiz om de kennis te testen. De route werd een jaar van tevoren gepland en de KVK kreeg van tevoren een brief en enkele dagen later kwam er een 'verkenner' naar het dorp. Er moest een plek gezocht worden voor de tent en wagens, hotelkamers moeten geboekt worden, GM dealers ingelicht worden, scholen, buurthuizen, kranten en de radio. Er werd een korte film vertoond als teaser. De parade zelf gebruikte geen films, alles was live en een show duurde 45 minuten. In 1940 werd er een grotere losse tent gebruikt die plek had voor 1.500 mensen i.p.v. 1.200 in de oude opstelling. In grotere steden werd de tent niet opgezet maar maakte men gebruik van bestaande gebouwen. 

 

In 1938 werd Mexico bezocht voor twee weken, men had een geweldige tijd en er waren zelfs speciaal getrainde Mexicaanse voorlichters. Daarna vertrok men weer naar Amerika, het zuiden werd bezocht in de winter, het noorden in de lente. Men eindigde in New York een jaar voor de wereldtentoonstelling van 1939-1940. De kerstvakantie werd gevierd op de Florida Keys waarna men in januari 1939 vertrok naar Havana waar men een fantastische tijd had. Daarna ging de parade terug naar New York i.v.m. de GM tentoonstelling op de wereldtentoonstelling. In 1940 werden de 8 originele vrachtwagens vervangen door 12 nieuwe gestroomlijnde 'Futurliners'. De tentoonstellingen werden vernieuwd en de hele operatie werd groter.

 

Toen de parade in Texas was brak de 2e wereldoorlog uit. Twee weken na Pearl Harbor werd de parade opgedoekt en verwisselde het team het GM uniform voor een beige of blauw uniform. De voertuigen werden naar Ohio gereden en werden daar opgeslagen gedurende de oorlog. De parade werd pas weer in april 1953 in gebruik genomen. Het bleven 44 voertuigen met 57 man, de Aer-O-Dome tent werd wel vergroot en de plastic koepels van de Futurliners werden veranderd. Vanwege hun grote oppervlak werd het te warm in de cabine. De tentoonstellingen bevatte nu ook straalaandrijving, de atmosfeer, atomen, stereo geluid en andere nieuwe zaken. Er werden nu ook vaker grote ruimtes gebruikt. De eerste nieuwe tentoonstelling was in een Pan-Am hangar. Op het podium werd het 'Motel of the future' getoond en reed de 'Car of the future' af en aan. Men was gekleed in kleding van de toekomst. De meeste van deze zaken bleken later niet goed te zijn gegokt behalve de sportievere kleding. Dat deel klopte dan weer wel. Het grootste deel van shows was gelijk aan de eerste shows van 1936, maar de grotere indoor shows werden gepromoot als GM Motorama en minder vaak als Parade of Progress. De moderne Futurliners konden aan de zijkant openklappen om een podium te vormen waarop een voorlichter uitleg kon geven over de getoonde producten in de Futurliner. Hierdoor werd een groter publiek bediend dan in de tent met zitplaatsen. 

 

De naoorlogse parade trok niet meer zoveel mensen als ervoor. Men had nu thuis zijn eigen shows door de opkomst van de televisie. In 1956 besloot GM de parade voorgoed stop te zetten. De meeste mensen die deel uitmaakten van het team bleven bij GM werken en zijn inmiddels allemaal met pensioen. De uitrusting werd verkocht, net als de streamliners. Twee werden er geschonken aan de Michigan State Police, één werd omgebouwd om veiligheidstrainingen te geven de andere bleef standby. Ze werden later verkocht voor $1.200 per stuk en kwamen op een sloop in Kalamazoo te staan. Ze zijn verkocht in '99. Entertainer Vic Hyde had er 1 in de jaren 70 maar kreeg hem niet verzekerd. Ze vielen goed op en werden voor allerlei taken ingezet. 2 van de bussen zijn volledig gerestaureerd, enkele zijn in slechte staat en wachten op hun lot, 1 ervan is in Zweden om gerestaureerd te worden en 1 in Duitsland. Van 9 is bekend waar ze zijn, twee daarvan zijn te slecht voor restauratie en worden als donor gebruikt. Eén gerestaureerde versie leverde jaren geleden $ 4 miljoen op bij een veiling. Op www.futurliner.com staat heel veel informatie over deze fantastische Futurliner bussen.