Why I never have any savings in the bank
Hoe het allemaal begon
Wanneer het virus mij besmet heeft? Ergens in de jaren 90, onder andere door verhalen van de broers van mijn oma die toen in Amerika woonden. Toen ik op school zat, ik was toen 14/15, wilde ik graag een Buick uit 1958 of een Plymouth Belvedere/Fury, zoals die in Christine. Ik kocht regelmatig de 'Old Car Trader', een soort Classic Trader-advertentieblad ter grootte van een telefoonboek. Tegenwoordig hebben we eBay, maar toen was je blij met zo'n blad. Ik had al wat auto's uitgezocht en wilde er één laten overkomen. Mijn ouders vonden dat niet zo'n goed idee, toch had ik al wat mensen en bedrijven gebeld voor informatie. Je wist maar nooit. Gelukkig gingen mijn ouders wel mee naar autobeurzen en handelaren. Bij Bert Plomp van Exclusive Cars in Purmerend kwamen we vaker, die had mooie auto's staan. Ik heb ooit nog een bammetje bij ze gegeten. Toen ik bijna mijn rijbewijs had, zwichtten ze toch en gingen we naar Damwoude, naar Bert Zijlstra van California Classics. Aldaar stond een 1960 Cadillac Fleetwood te koop. Bert dacht dat deze voor mijn vader was, maar toen hij begreep dat de auto voor mij was, vroeg hij mij of ik geen Escort of Golf wilde. Nee dus... Twee weken later reden we met mijn vader achter het stuur naar huis. Vanaf toen kwam het nooit meer goed...
Deze 60er heeft mij veel geleerd, vooral dat het handig is om te weten wat er onder de motorkap zit. De meeste ritjes eindigden in een klusje. Weggeblazen pakkingen, gas dat bleef hangen, lekkages, stroomproblemen en nog veel meer. Daarna volgden er nog vier Cadillac's. Eerst een veel betere en mooiere 1962 Sedan de Ville, gekocht bij Peeters in Neer. Het was een ex-trouwauto. Ik heb er enkele jaren mee gereden en enkele evenementen mee bezocht, vaak samen met familie en vrienden. Ik vond een 58er echter veel mooier. Toen ik onderdelen zocht voor de 62er kwam ik in Duitsland een mooie '58'er Sedan de Ville tegen. Dit was in 2001. Vlak daarvoor was ik al wezen kijken bij een '57 Fleetwood in Opperdoes (een oude bekende van Exclusive Cars, alleen was hij toen nog zwart) en daarna een '58 Fleetwood in het Cadillac Museum in Hachenburg. Ik had alles op dezelfde dag bezocht. Lang leve de leaseauto! Beide werden het niet. Het werd de Duitse 58er. Er is ook veel aan gebeurd. Het interieur is opnieuw bekleed, er is spuitwerk verricht en er is een motorrevisie uitgevoerd. Hij zou niet meer weggaan... Bij mijn tweede vriendin gebeurde het dat ik hem toch ging verkopen vanwege de aankoop van een huis. Op dat moment had ik ook een 1972 Sedan de Ville als dagelijkse auto die ik ook ging verkopen. Ik hoopte dat de 58er eerder verkocht zou worden zodat ik de 72er kon houden. Helaas, het ging andersom. Twee maanden later ging ik bij haar weg en leerde ik Wendy, mijn huidige vrouw, kennen.
Samen kochten we in Damwoude een Fleetwood uit 1964, die ik daar al eens eerder had gezien. We hoefden er niet veel aan te doen, en hebben er veel van genoten. Ik raakte echter geïntrigeerd door Mercedes Benz en had op een gegeven moment vier Benzen. Daarom besloot ik in mijn oneindige wijsheid om de Cadillac te verkopen en in de weekenden lekker te rijden in mijn S-Klasse 500 SE. Dit viel echter tegen, althans het reed niet veel anders dan de dagelijkse 260 E en 300 D Turbo. Na de verkoop van de '64 in 2011 begon het begin 2012 weer te kriebelen toen we in Rosmalen al die auto's uit de jaren '40 en '50 zagen en vooral hoorden. Ik MOEST er weer één hebben.
Ik vind veel Amerikaanse auto's mooi, maar aangezien mijn vrouw de rondere modellen uit de jaren '40 mooier vindt dan die uit de jaren '50, gingen we in 2012 op zoek naar een model uit de jaren '40. Een paar weken voor de Jukebox-beurs in Rosmalen hadden we al een leuke Buick Roadmaster uit 1948 gezien, maar die was een beetje te custom. Toch was het een begin. Daarna hebben we stad en land afgereisd op zoek naar de juiste auto uit de jaren '40 of daaromheen. Het hoogtepunt, en tevens dieptepunt, was een Lincoln Zephyr V12 uit 1937. Het was een schitterend model, maar een zeer vervallen exemplaar dat te veel geld en energie zou kosten om op te knappen. Dat hadden we niet, noch het verstand en de ruimte.
Pontiac Streamliner
Pontiac Specifications and options
​
Straight 8 / Lijn 8
249 CI (4.1L)
Flathead 108 BHP (High Comp. head)
6 Volt
Hydra-Matic 4 Speed Automatic
1 of 98.469 Streamliners 8 with Hydra-matic build in 1948, total production for 1948 is 235.419, baseprice $ 2.049 (Car+transmission)
​
Oil bath air cleaner
Venti-heat
Super DeLuxe radio
Electric clock
Back-up light
Luggage compartment light
Underhood and trouble light
Fog lights
Handbrake light
Glove box light
Rear window wiper
Windshield washer
Directional signals
Passenger side mirror
Rear & front bumper guard and rail
Visor vanity mirror
Non glare mirror
License plate frame
Exhaust deflector
Hull Compass
Fulton Sunshield
Trafic light viewer
We hadden in Damwoude, inmiddels onze hofleverancier, al een mooie 1948 Pontiac gezien. Mooi model, redelijk goede staat, maar wat te duur. Toch in september even wezen kijken. De eigenaar van het bedrijf, Bert, was er niet en belde later terug om te peilen of ik geïnteresseerd was. Uiteraard, maar wel met inruil van onze Mercedes 500 SE uit 1983. Dat kon wel, we moesten maar langs komen. Zo gezegd, zo gedaan. Eind september werd een schitterende Pontiac afgeleverd voor onze deur!
​
Het was mijn eerste auto met een flathead straight 8, 6 volt, een gebrek aan vermogen, geen elektrisch/hydraulische speeltjes (ach kan t ook niet kapot...) en zonder vleugels. ​De eerste rit leerde dat hij best goed remde zonder rembekrachtiging, maar dat dat niet veel nut had als de auto niet harder wil als 80... Sturen ging zwaar, daarom ook een groot stuur, en men wist niet beter. De eerste stuurbekrachtiging was pas leverbaar bij Chrysler in 1951 en 1952 bij Cadillac. Ook bleken er diverse onderdelen zo verouderd te zijn dat ik op zoek moest naar nieuwe. Als je de kabelboom aanraakte verpulverde deze direct. Ook bleek het montagepunt van het gaspedaal gescheurd te zijn en bediende zo niet goed de carburateur. Vandaar de 'top' van 80. Via Marktplaats leerde ik Thijs Vogels kennen. Hij verhuurde zijn 48er Pontiac en ik mocht wel even komen kijken hoe het aangesloten moest zitten. Dezelfde middag togen we nog naar Best. Uiteraard was er snel duidelijk wat er mis was. Later heeft Thijs mij nog enorm geholpen door zijn reserve motor aan mij te verkopen toen bleek dat mijn blok gescheurd was.
​
In America zitten gelukkig vele bedrijven die onderdelen kunnen leveren ( zie ook 'parts & links') en ook eBay is nuttig. Het heeft de nodige avonden gekost met snuffelen maar alles was al snel gevonden om hem weer op en top te krijgen. ​
Van de geschiedenis van de auto was weinig bekend. Hij is geproduceerd in de GM fabriek in Kansas City, USA. Volgens de overlevering zou hij slechts 3 Amerikaanse eigenaren hebben gehad. Deze Streamliner reed al in de jaren 70 in Arizona en daar woonde ook de laatste eigenaar. Stille getuige waren de rode gravelsteentjes in het chassis en het rode stof....
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
Het title adres in de USA
​
​
De staat van de auto was goed. Hij was eigenlijk nog gewoon grotendeels origineel met kleine gebruikssporen rondom, restyledeukjes, ingelakte krasjes, doorgepoetste plekken etc, maar dit hoort allemaal bij de charme van zo'n auto. De motor, bak en heel veel andere technische delen zijn uiteindelijk helemaal gereviseerd. Het interieur was nog deels origineel op de vloerbedekking en bekleding van de banken na, deze waren vernieuwd in 2008 met originele bekleding van SMS.

In de 6 jaren dat wij de auto hadden is er veel werk verzet en is de elektra van de auto een stuk veiliger geworden, de brandstofvoorziening vernieuwd, de carburateur gereviseerd en vele andere kleine dingen gedaan. De winter van 2013/2014 was de winter van de technische revisie. Motor en bak zijn toen compleet gereviseerd. Ook reed hij nog steeds 80, alleen was dat nu in mijlen i.p.v. kilometers! Kijk bij het onderdeel 'nog iets gedaan?' voor meer info over de restauratie. De auto is in de zomer van 2018 verkocht.
Zo zagen we de Pontiac staan in Damwoude, als trots pronkstuk in de showroom!
Van Straight 8, via four banger naar the fabulous V8
Dankzij mijn vaders wisseldrang hadden we thuis uiteenlopende auto's waarvan de Peugeot 504 mij het meest was bijgebleven. Ik wilde dan ook graag een tweede klassieker en vond na een uitgebreide zoektocht een fijn exemplaar. Maar ja, 4 cilinders he... Tijdens het vervangen van de bougies bleef Wendy dan ook vrolijk aanpakken na de 4e bougie. Zo gewend was ze inmiddels aan 8 cilinders!
​
Beide misten wij het geluid van een echte V8. Al jaren wilde ik een woody station en zodoende werd de Peugeot verkocht en moest er een woody komen. We hebben van alles bekeken wat interessant leek. Twee Ramblers, twee Torino's, verschillende LTD's en ,wegens gebrek eraan, bijna geen GM's op een, qua model, schitterende Buick Sport Wagon met ruitjes in het dak na, maar die was te slecht.
Hudson Specifications and options
​
Straight 6 / Lijn 6
262 CI (4.3L)
Flathead 127 BHP
6 Volt
Hydra-Matic 4 Speed Automatic ($176)
1 of 17.792 Hudson (super) Wasps build in 1953
Baseprice $ 2.642 (Car+transmission)
​​
Oil bath air cleaner ($8)
Weather Control heater ($76)
Rectungular bumper guard ($24)
Direction indicator ($24)
Glare proof mirror ($5)
Exhaust deflector ($2)
Cigar lighter ($4)
Outside rearview mirror ($6)
Eight tube radio ($100)
Wheel trim rings ($15)
Window shades ($18)
Two-tone paint ($31)
Twin-H setup ($85.60)
Door handle guards
Tissue Dispenser
​
​
​
​
Tot er op een vrijdagavond een LTD uit 1970 werd aangeboden in Harderwijk. Direct gemaild en 's ochtends gebeld. Direct er heen. Toen we terug kwamen was de handelaar van de Buick er toevallig ook. Maar te laat! Ha! Wij hadden hem al gekocht. Een net bedrag betaald gezien er een tik in de motor zat. Het werd dus een Ford LTD Country Squire uit 1970. Deze auto hebben we keuringsklaar gemaakt en niet veel later hebben we de motor er uit gehaald om deze te reviseren en te voorzien van wat extra pk's.
Het adres van een van de vorige eigenaren
Bij de Ford zat een stapel boekjes met enkele rekeningen.
Wie Wally World niet kent moet de film 'National
Lampoons Vacation' maar eens kijken.
Apart detail is het verhaal van de laatste bekende Amerikaanse eigenaar. Dit was een man met een wat duister crimineel verleden. Wellicht dat de auto daarom op een veiling terecht was gekomen. Hoe dan ook, er was vanaf 2001 amper met de auto gereden. De factuur van de nog steeds nieuwe banden was daarvan het bewijs. Ondertussen was bij mij het kriebelen weer begonnen en wilde ik toch een Cadillac in plaats van de Pontiac. Eén die makkelijker reed, beter overzicht bood, rem- en stuurbekrachtiging had en wat meer power dan de Pontiac. Oh en hij moest een lichte kleur hebben, scheelt wassen, en het moest een hardtop zijn. De keuze viel al snel op een 1956 Sedan de Ville, het eerste jaar met een hardtop sedan bij Cadillac.
​
3 Exemplaren bekeken en gereden en we kozen bijna voor een model met gereviseerde techniek maar die wel gespoten en deels opnieuw verchroomd moest worden. Tot ik op Youtube keek naar andere 1956 Caddy's voor een leuke kleur zag ik er één in dezelfde kleur op een Amerikaanse oprit staan. Toen ik dit filmpje bekeek bleek dat het foto's waren van een exemplaar dat in 2006 naar Nederland was gehaald en dat in Dieren (waar ik opgegroeid ben) stond. Via Youtube een berichtje gestuurd en er kwam direct reactie. Aangegeven dat ik er één op het oog had en ik snel moest antwoorden kreeg ik te horen dat ik voor de gein deze maar eens moest bekijken. Dat ik direct de volgende avond op de stoep stond en hem na een rit en een controle op de brug ook direct kocht had hij ook niet kunnen bedenken! Er moest wat gedaan worden aan de remmen waarna ik hem twee weken later kon ophalen. Toen ik belde dat ik er aan kwam zei de verkoper nog 'weet je het zeker?' Hij wilde hem niet per se kwijt! Toch ging de Cadillac met mij mee en kwam hij naast de Ford en de Pontiac in de garage. De Pontiac ruimde niet veel later het veld. Er mag dan wel ruimte in de garage zijn, maar niet op de bankrekening!
De Cadillac in 2006 in Amerika met de vorige eigenaar, Paul Wegman.
Volgens de sticker op de voorruit heeft de Cadillac in 2006 zijn laatste Amerikaanse onderhoudsbeurt gehad in het plaatsje Elma in de staat New York bij Pinta's Auto Service. Leuk detail; ik heb een tante die Elma heet!
De auto is afkomstig uit Buffalo, New York en is door de vorige eigenaar gespoten. BIll en Phylis waren de laatste Amerikaanse eigenaren. Het meeste chroom is door hen opnieuw gedaan hoewel dat een hele klus was, er was één en ander kwijtgeraakt door de verchromer. De banken zijn ook door hen opnieuw bekleed, helaas niet met een sterke mooie stof. Dit gaan wij alsnog laten doen met originele bekleding van SMS. De automaat (een double-coupling Hydra-Matic) zou gereviseerd zijn. Op zich begrijpelijk gezien de reputatie. De laatste (Nederlandse) eigenaar heeft een paar kleine dingen gedaan en er verder weinig mee gereden. Na veel gedoe met de remmen en ontsteking hebben we vanaf half juli tot eind oktober 2018 veel evenementen bezocht met de Cadillac. Fijne auto! Hij mocht van mij echter wel nog wat mooier worden en ik wilde groot onderhoud plegen. Dit resulteerde in een frame-off restauratie.... Zie wederom 'nog iets gedaan' voor het project. Inmiddels is het 2023 en hij is bijna zover om uitgelijnd te worden.
Eind 2019 ontstond er weer een zoektocht naar een V8 sedan waarmee ik naar mijn werk kon rijden met mooi en redelijk weer. Voor de winter was er weer een Mercedes 190 gekomen, die mocht de pekel door. Verschillende auto's passeerden de revue. De Cadillac Seville van de eerste serie bleek een fijn rijdend model te zijn en we hadden er bijna één gekocht waar een beetje werk aan zat maar omdat we een weekje op vakantie waren ging die aan onze neus voorbij. Na de vakantie zijn we nog naar een late jaren 70 Ford LTD wezen kijken maar die was te slecht. Via de inmiddels niet meer bestaande site 'Speurders' kwam ik een Ford LTD uit 1967 tegen. Een mooie auto maar zonder verhaal. Dus zelf maar gaan kijken en het bleek een hele nette en goede auto te zijn die we dan ook gekocht hebben. Door een probleempje met een koelwaterslang hebben we een heetloper gehad. Gevolg was dat de koppen er af moesten en daarmee ook maar meteen van alles en nog wat is aangepakt. Veel leuke ritjes mee gemaakt en zelfs een enkel evenement mee gereden tijdens de soepele periode van corona.
​
In de herfst van 2021 kwam een andere droom in beeld. Een Hudson step down model. Deze auto stond in Nederland te koop en de prijs was dermate dat we hem konden kopen als we één van de Fords zouden verkopen. Wij zijn meteen gaan kijken maar de auto voldeed niet aan de verwachtingen die de prijs deed vermoeden. Wendy was ook niet onder de indruk. Hij was niet zo zeer slecht, hij deed aan de Pontiac denken, maar eigenlijk eerder wat te duur voor de conditie. Ik durfde het wel aan, het was immers de luxe lange Commodore met een lijn 8 uit 1950. Op de weg naar huis besloten we toch om het maar niet te doen. Tja, als zoiets eenmaal in mijn hoofd zit..... dan ga ik verder kijken. Ditmaal bood eBay weinig soelaas, ook BaT (Bring a trailer) had geen geschikt aanbod. Hemmings echter wel. We zagen een nette Super Wasp uit 1953. Toen ook nog eens bleek dat hij op slechts 2 uur rijden van onze Amerikaanse vriend Mark Duggan stond hebben we de knoop doorgehakt en is hij voor ons gaan kijken. De auto bleek te zijn zoals hij was omschreven en we hebben hem dan ook gekocht. Hij heeft even in Massachusetts bij de garage van R&D Classics gestaan zodat ik allerlei spullen kon bestellen zoals banden en bekleding waarna hij naar de haven is gebracht. Begin februari ging hij de boot op en op 15 maart werd hij tot in de garage afgeleverd. Spannend om te kopen op afstand. Dat wel. De auto is wel zoals beschreven en vergde weinig werk om op kenteken te krijgen. We hebben alweer enkele duizenden kilometers gereden zonder problemen. We zijn erg blij met deze auto! Er zijn ongeveer 25 step down modellen geregistreerd in Nederland. Dit is nummer 26. Nummer 27 heeft R&D Classics eerder dit jaar ook naar Nederland gehaald, dat was een rode Hudson Coupe.
Onze money pits vanaf 1997
 Cadillac Fleetwood 60 Special 1960. Gekocht in 1997 bij California Classics, Bert Zijlstra en verkocht in 2000 met defecte motor aan een handelaar in Opel parts. Via een omweg is de auto in Oss terecht gekomen waarna hij naar WOVU in Veghel ging waar ik hem nog één keer gezien heb voor hij naar Duitsland ging. De koffermat van mijn oom Fred lag er nog in samen met de sleutelhanger van Garage Stenfert uit Dieren. |  Cadillac Sedan de Ville '62 @ Graanfabriek Doesburg. Gekocht bij Peeters in Neer in 1999 en verkocht in 2001. De auto rijdt nu in België. In 2023 nog een keer gezien bij Naft & Banne. |
|---|---|
 Cadillac Sedan de Ville Extended Deck 1958. Gekocht in Duitsland in 2001 en verkocht in 2005. De auto rijdt nu in Bergeyk. |  Cadillac Sedan de Ville 1972. Gekocht in Doesburg van de 2e eigenaar in 2003 en verkocht in 2005. De auto rijdt nu in Landgraaf en is zwart gespoten. |
 Chrysler New Yorker 1996. Ingeruild gekregen in 2005 bij de verkoop van de 1972 Cadillac. Verkocht in 2006 vanwege de aanschaf van de 1964 Cadillac. Ik heb er na jaren nog een keer in gereden toen hij te koop stond. Inmiddels is hij gedemonteerd. |  Cadillac Fleetwood 60 Special 1964. Gekocht bij California Classics, Bert Zijlstra, in 2006 en verkocht in 2011. Auto reed eerst in Dresden maar is daarna verkocht aan een actief lid van de Duitse Cadillac Club. |
 Ford Mustang V6 1995. Gekocht bij American Horsepower en slechts twee maanden gehad in 2007. Verkocht ivm ander werk van Wendy. Door een aanrijding bij de laatste eigenaar is hij vroegtijdig aan zijn einde gekomen. |  Mercury Grand Marquis 1996. Gekocht van een particulier uit Brabant in 2007. Slechts enkele maanden gehad. De LPG installatie kon achteraf toch geen G3 zijn wat het rijden erg duur zou maken. Helaas is hij inmiddels gesloopt. |
 Pontiac Streamliner DeLuxe Silver 8 Streak 4 door sedan uit 1948. Wederom gekocht bij California Classics, Bert Zijlstra. Gehad van 2012 tot en met 2018. |  Deze Buick Park Avenue 3.8 V6 uit 1997 is gebouwd in 1993 en heeft 4 jaar ergens in een showroom of haven gestaan. Fijne auto waarvan ik er zo weer één zou kopen! Hij reed lang in Friesland. Eind 2021 kwam hij weer te koop maar hij is niet al te best meer. Roest en wat defecte zaken. Vraagprijs was € 1.250. Was snel verkocht. |
 Eind 2014 hebben wij deze Chrysler 300C Touring CRD gekocht en na 2,5 jaar weer verkocht. Erg fijne auto! Hij rijdt nu in Borsele. |  Eind 2016 is er een Ford LTD Country Squire uit 1970 bijgekomen. Ook bij deze auto moest de motor gereviseerd worden. Dit is afgerond! |
 En dit is onze 1956 Cadillac! Deze hebben we sinds de zomer van 2017. Slechts 4 ritjes mee kunnen maken in 2017, maar die bevielen uitstekend! In 2018 hebben we er veel van genoten en bleek de auto het waard om verder te restaureren. In 2019 zijn we de frame-off restauratie gestart. |  Bij de vorige Buick Park Avenue gaf ik al aan dat ik er zo weer één zo kopen. Dat is nu gebeurd! Deze fijne 1992 3.8 V6 vervangt onze Audi A8 4.2 V8. Wellicht gek, maar ja, het USA virus is hardnekkig.... Update: Zo hardnekkig dat hij alweer verkocht is en vervangen door een V8! |
 En dan kom je een perfect onderhouden Mercury Grand Marquis tegen van 1993 en verkoop je je Buick alweer na nog geen half jaar! Toch is hij alweer verkocht ivm de aanschaf van een belastingvrije Amerikaan. In 2024 stond hij weer te koop voor 5k. |  Wendy wilde ook wel weer eens een Amerikaan voor dagelijks gebruik. Na lang zoeken kwamen we uit op een Chrysler LeBaron Convertible. Een net en betaalbaar exemplaar is lastig te vinden. Maar deze '95er is met 1 eigenaar en slechts 43.000 miles het wel waard om netjes te maken. Helaas bleek onze hond Susy Q niet erg te houden van cabrio rijden. Hij is dan ook alweer verkocht. |
 De opvolger van de LeBaron is deze Cadillac BLS 2.0T. Een zeldzame auto. Er zijn er van 2005 t/m 2009 maar 7500 van gemaakt. Ze zijn alleen in Europa geleverd en zijn sterk gebaseerd op de Saab 9-3 en rolden uit dezelfde fabriek. Toch een eigen eigenwijs gezicht en net anders dan anders. De RDW kent nu (midden 2019) 115 sedans en 24 wagons waarvan 15 benzine versies en slechts 9 daarvan zijn zwart. Uiteindelijk verkocht voor een Jaguar S-Type 4,2. |  De opvolger van de Mercury Grand Marquis is deze 1967 Ford LTD Hardtop met 390 en C6 Cruise-O-Matic. In Nederland rijden er nog een groene en een bruine met zwart dak rond en misschien een witte die als 'Sedan' op kenteken staat en dus ook een Galaxie kan zijn. Het is dus 1 van 3 of 4 LTD sedans. Daarnaast zijn er nog 7 Country modellen (wagons) en 22 Galaxie's. Verkocht voor de Hudson en wordt gemist. |
 Nadat de BLS was opgevolgd door een S-Type 4.2 V8 is die weer opgevolgd door weer een 300C Touring. Deze keer een 3.5 V6. Vanwege de aanschaf van de Hudson is deze verkocht. In 2024 nog gezien in Lelystad bij de oldtimer dag met een 'custom' grill en andere aanpassingen. Zonde. |  Deze beauty is een Hudson Super Wasp uit 1953. 6 cilinder lijnmotor, zijklepper met 6 volt en hydra-matic. Hiervoor moesten de 1967 LTD en de 300C wijken. Sinds begin 2022 al veel probleemloze ritten mee gemaakt. Betrouwbaar! |