De tweede wereldoorlog zorgde jarenlang voor een slapende auto-industrie, grotendeels door de focus op de productie van oorlogsmaterieel. Na afloop van de oorlog brak een nieuwe tijd aan, een tijd met veel optimisme. Men leefde niet meer van dag tot dag maar keek eindelijk weer vooruit naar de toekomst. Deze houding had invloed op alle aspecten van het leven. In 1949 hield GM de eerste van 8 GM Motorama shows. Door deze shows werd de auto-enthousiasteling helemaal gek gemaakt. De shows toonden futuristische auto's zoals men die nog nooit gezien had, en die zelfs nu nog futuristisch zijn.

 

De GM Motorama shows werden opgezet om niet alleen de producten van Cadillac, Buick, Oldsmobile, Pontiac, Chevrolet en GMC te laten zien maar ook onderdelen en producten van andere dan de automotive divisies. Als meest belangrijke, de Dream Cars. Het was een manier voor Earl om nieuwe dingen te laten zien die in de nabije toekomst in normale auto's zouden kunnen zitten. Hij wist dat de kopers niet te veel verandering op een te korte termijn wilde hebben, met de Dream Cars was het juist mogelijk dit wel te tonen zodat men vele van de nieuwe dingen wenselijk achten als ze een paar jaar later een nieuwe auto zouden kopen. GM's reizende autocircus legde de focus op zijn producten met interactieve tentoonstellingen, orkesten en dansgroepen te midden van uitgebreide decors. Het was een ongekend spektakel. 

 

De wortels van de Motorama shows gaan terug tot 1928 toen GM een show hoste in het Astor Hotel in New York. Dit werd in 1929 herhaald. Vanaf 1930 werden er zakenlunches georganiseerd in het Waldorf Astoria. De hiervoor uitgenodigden konden hier de auto's bekijken tussen Perzische tapijten en geschilderde landschappen. Deze shows liepen door tot de 2e wereldoorlog uitbrak. In 1939 en 1940 had GM displays bij de Wereldtentoonstelling in New York onder de naam Futurama. Deze shows gaven GM ervaring met mooie decors en displays om hun producten aan de man te brengen. 

 

In 1933 ontwerpt Earl zijn door vele als eerste concept cars erkende Cadillac Aero Dynamic Coupe. De auto werd tentoongesteld op de Wereld Tentoonstelling van 1933. De auto gaat later beperkt in productie.

 

Hierna komt de eerst echte concept car, de Buick Y-Job, ontworpen in opdracht van Buicks baas, Curtice. Hij geeft Earl de opdracht een auto te ontwerpen die hij zelf zou kopen. Earl maakt een lange, lage brede auto met kleine wielen en een prototype van de Dynaflow transmissie. 

 

Toen in 1946 de Y-Job ouder werd kwamen GM's hoofd ingenieur, Charles Chayne, Buick's hoofddirectie, Harlow Curtis, en Earl samen om de opvolger te bespreken. Zij waren het erover eens dat de Y-Job na bijna 10 jaar nog vers leek te zijn, zijn opvolger moest dat na 15 jaar ook nog zijn. Uiteindelijk waren ze het er ook over eens dat hun wensen niet in 1 auto samen te vatten waren. Er werd besloten 2 auto's te ontwerpen. De XP-8 (LeSabre) en XP-9 (XP-300). Op 19 mei 1947 werden de beide projecten goedgekeurd. De XP-8 werd gedeeltelijk ontworpen door Chevrolet en later voorzien van Buick letters op de voorzijde. Uiteindelijk word het een GM auto, niet specifiek voor een divisie ontworpen. De XP-9 wordt wel als Buick ontworpen door Ned Nickels (begonnen bij GM in '41). Charles Chayne had echter de leiding. De LeSabre werd ontworpen door de nieuw opgerichte Special Automobile Design studio waar Ed Glowacke hoofd van werd. Ed racete met auto's en boten, en vloog ook nog. Ed's design werd hierdoor beïnvloed, net als Earl's door de P38 van Lockheed. Eén van de meest opvallende uiterlijke stukjes design was een Earl uitvinding, de getinte (!) Panoramische voorruit. Earl wilde al een panoramische voorruit in 1918, maar men kon het glas nog niet buigen. Na uitgebreid onderzoek in de jaren 46 - 50 kreeg Earl eindelijk zijn panoramische voorruit. 

 

In 1950 en 1951 werden de auto's al getoond, de LeSabre in Life magazine en de XP-300  tijdens de Chicago Auto Show. Daarna ging de LeSabre naar de Salon van Parijs en in 1953 gingen beide auto's mee met de Motorama tour. Uiteindelijk zag Earl de LeSabre als Y-Job 2 en reed er 45.000 miles mee. De XP-300 had er ook 10.400 miles op staan. Het tijdperk van de dream cars was begonnen.

 

De term Motorama werd al eerder gebruikt voor een autoshow met customs en sportauto's toen GMs versie begon. GM was zelfs deelnemer aan de Los Angeles Motorama in 1952 waar ook de XP-300 werd getoond. GM gebruikte de naam Motorama al in 1947 voor de Chicago Museum of Science and Industry tentoonstelling. GM gebruikte ook de naam Wonderama in Dayton en Powerama in Chicago in midden jaren 50. De eerste grote GM show is 'Transportation Unlimited' in 1949 in New York. Bij het Waldorf introduceerde GM een tweedeurs Buick Riviera, tweedeurs hardtop prototypes van de Bel Air, Catalina en Coupe de Ville. Daarnaast drie nieuwe Cadillacs, de El Rancho, Caribbean en Embassy. 

Voor de 1950 'Mid-Century Motorama' werden er verschillende concepts getoond. O.a. de Cadillac Debutante, Oldsmobile Golden Jubilee en Westward Ho, Pontiac Magnificent en Fleur de Lis en de Chevrolet Royal Canadian. De laatste 5 gingen ook mee naar Canada.

In 1951 en 1952 nam GM geen deel aan grote shows vanwege hun toewijding aan de Koreaanse oorlog. Ze hadden echter wel modellen om te tonen. Uiteraard de XP-300 en LeSabre, maar ook de 1952 Buick Skylark en Cadillac Eldorado en Townsman. Deze auto's werden wel getoond op diverse shows.

 

Na een daling in de verkopen besloot GM om een grote landelijke show te organiseren. Dit werd de 1953 GM Motorama. De tour startte in de Waldorf Astoria, New York, daarna Miami, LA, San Francisco, Dallas en Kansas City. De laatste twee kwamen niet meer voor in het tourschema voor de volgende jaren. Boston zou wel toegevoegd worden. De 1953 tour trok 1,5 miljoen mensen. Kosten nog moeite werden gespaard, en het hele spektakel kostte $5 miljoen, nog zonder de kosten van de Dream Cars als de Wildcat en LeMans. Er werd geen entree gevraagd, wat wel geholpen zou hebben om de kosten te dekken van alleen al het vervoer met 125 trucks. Huur van de locaties, shows, decors, onderhoud van de auto's, kosten voor onderkomen van de 1.000 man tellende crew en $100.000 voor opengewerkte auto's en motoren. De locatie in Miami was driemaal zo groot als in New York. Daardoor was er een team van 725 man extra nodig. Alleen de shows (Motor-Rhythms and Fashion Firsts) hadden al 60 man extra nodig. GM kon het betalen met 143 fabrieken verdeeld over 18 landen. Het bedrijf had in 1954 een marktaandeel van 49.9%. De overheid dacht er zelfs over het bedrijf op te delen.

GM haalde nog wat extra uit zijn concepts door ze ook op andere shows als de Chicago Auto Show te showen alsmede bij dealers. 

 

De broadway achtige shows waren de beste 'verkoper' van GM. Nadeel was wel dat de concurrentie kon zien waar de styling van GM heen zou gaan. GM gaf aan dat gezien het grote aantal bezoekers 1953 een goed jaar zou worden voor GM. Ook de jaren erna zouden de Motorama shows de verkopen blijven pushen. Halverwege de eerste show in het Waldorf was er al voor $600.000 aan orders genoteerd. In totaal bezochten 2,5 miljoen mensen de shows in 1956.  Wederom in de Waldorf werd er al voor $1.3 miljoen aan orders genoteerd. Ondanks het succes was 1956 de laatste show van dit formaat. De enige Dream Car voor de shows van 1959 en 1961 was de Firebird III samen met de Cadillac Cyclone. In 1957 was er nog wel de Cadillac Director show car. In totaal hadden 10.5 miljoen mensen de shows bezocht van 1949 t/m 1961. Door hoge kosten en de komst van de TV stopte GM met de shows. Van 1955 tot en met 1961 organiseerde GM Canada nog wel shows in Toronto en Montreal. Het succes ging niet voorbij aan de mensen bij FoMoCo. Er werd voorgesteld enkele showcars te maken en die te tonen op soortgelijke shows. In 1957 zouden de Stylerama shows starten. Er werden enkele kleimodellen gemaakt maar helaas werden de shows gecancelled. De hoge kosten van het Edsel debacle en de kosten voor de shows deden Ford besluiten de shows niet te starten. Ook werden enkele van de showcars te futuristisch gevonden. De Nucleon bijvoorbeeld was een nucleair aangedreven voertuig.

 

De Futurliner en Streamliner bussen van GM worden vaak geassocieerd met deze Motorama shows maar hoorden bij een ander programma, de Parade of Progress die jaarlijks door het land toerde van 1936 tot 1941 en weer vanaf 1953. Klik HIER voor de geschiedenis van dit stuk historie.