Dit was de advertentieslogan voor de 1948 Pontiac. Het was een uniek jaar. Het was het laatste jaar voor de Fisher A- en B-Body die al voor de oorlog ontworpen waren en ook door andere GM divisies gebruikt werden. Het was ook het laatste jaar van de Torpedo. De Torpedo was er al sinds 1940. Het grootste nieuws was echter de introductie van de Hydra-matic transmissie. Deze was verkrijgbaar als optie. Pontiac was het goedkoopste merk dat een volledig automatische transmissie kon leveren. Hij was leverbaar als six en eigth en bleek erg populair. De Torpedo had een 119" wielbasis (3.02 m) en gebruikte de A-Body die Pontiac deelde met Chevrolet. De Streamliner gebruikte de fastback B-Body met een 122" wielbasis (3.10m). De Torpedo was ook leverbaar als Convertible, terwijl alleen de Streamliner leverbaar was als Station Wagon. De houten opbouw was een vervanging van het slecht leverbare staal. Jaren later werden deze auto's erg geliefd als 'surf wagon' bij de jeugd. Nu zijn ze zeldzaam en makkelijk 3x zoveel waard als een ander model uit de reeks.
​
In het interieur vond je her en der het uiterlijk van Chief Pontiac. Niet alleen op het stuur maar zelfs als frame voor het grootlicht verklikker lampje. Ook in het hood ornament vind je de Chief. In latere jaren was het zelfs mogelijk de Chief te verlichten. In 1948 echter nog niet. 1948 was ook het eerste jaar dat men een Standard en DeLuxe uitrusting kon krijgen. De Standard had rubberen steenslagbescherming en maakte minimaal gebruik van chroom en rvs. De DeLuxe had chromen steenslagbeschermers, een 'sweep spear' over de voorschermen en de voorste deuren, volledige wieldoppen en nog veel meer. Silver Streak stond op de zijkant van de motorkap, eventueel met een '8' ertussen als de auto daarmee uitgerust was. Door deze benaming worden en werden vele mensen op het verkeerde been gebracht waardoor zij dachten dat Silver Streak de modelnaam is c.q. was. Je weet dus altijd of je met een Pontiac liefhebber te maken hebt of niet als men je auto een Silver Streak noemt. Het Pontiac hoodornament was hetzelfde op de six en eight. Door de merknaam op te nemen in de grill kreeg de voorzijde een meer gestroomlijnd uiterlijk. De achterlichten waren simpel en rond, in tegenstelling tot de rechthoeken van de jaren daarvoor. Begin jaren 50 waren deze ronde achterlichten een belangrijk iets in de hot rod wereld. Voor de Australische markt werd een andere carrosserie gebruikt die voorzien was van de Amerikaanse voorzijde, maar een compleet andere achterzijde en deze had zelfs suicidedoors.
​
Pontiac verkocht iedere auto die het produceerde. Men kon nog steeds niet de vraag naar nieuwe auto's bijbenen. Er was geen tijd en behoefte om de producten te verbeteren bij de meeste merken. GM kwam pas in 1949 met de eerste geheel nieuw ontworpen auto's. Pontiac deed echter wat het altijd deed, de auto ieder jaar iets verbeteren. A fine car made even finer. De bobines werden oliegevuld en hermetisch afgesloten, een gigantische verbetering, tegenover de teergevulde versie, vanwege de beter afvoer van warmte, de vijand van iedere spoel. Een neopreen afdekking werd gebruikt om de aansluitingen van de bougies te beschermen. Het mixen van oud en nieuw zorgde voor een speciale aansluiting van het startmotorpedaal op de automaat. De auto moest niet gestart kunnen worden als hij in de versnelling stond. De aansluiting zorgde ervoor dat de automaat in 'neutral' kwam als dat wel het geval was. Het systeem nam veel pagina's in beslag in de shop manual door alle illustraties en afstelgegevens.
​
De shop manual beschreef ook iets dat voor de oorlog niet zoveel aandacht kreeg: aanpassingen voor mindervaliden. Veel veteranen keerde terug met één of meerdere ledematen minder. De Hydra-matic was dan ook een geschenk uit de hemel.
​
De lijst met dealer- en fabrieksopties groeide en groeide. Pontiac deed het goed. Betrouwbare auto's met veel leuke opties. Vooral vergeleken met andere betaalbare auto's. Pontiac had ook de duidelijke voordelen van de Fisher Body's, Delco Remy elektra en uiteraard de Hydra-matic. Deze dingen samen zorgde voor flinke productiecijfers die alleen overtroffen werden door Chevrolet, Ford, Plymouth en Buick.
​
De meeste modellen van net na de oorlog werden altijd overgeslagen door de liefhebbers. Zij prefereerde de stijlvollere en krachtigere midden tot late jaren 50 modellen. Maar de laatste jaren is er een omslag gaande en zien steeds meer mensen hoe interessant deze auto's eigenlijk zijn.
​
Pontiac adverteerde in 1947 met de volgende tekst:
​
In deze moeilijke tijden met tekorten aan motorvoertuigen kun je makkelijk de echte waarde van een motorvoertuig uit het oog verliezen. Daarom publiceren wij hier de consumentenprijzen van ieder Pontiac model inclusief de lokale transportkosten.
​
Wij denken dat het tengoede komt aan de mensen als men er aan herinnerd wordt dat een fijne auto, die alles bied wat je kunt vragen van een auto, nog steeds redelijk geprijsd is bij de Pontiac dealer.
​
Als je besluit een Pontiac te willen bezitten vragen we je geduld te hebben. De Pontiac fabriek doet zijn best, overeenkomstig de standaard van Pontiac, voldoende voertuigen te produceren. Zodra je Pontiac geleverd wordt ben je blij dat je geduld hebt gehad. Je krijgt namelijk een ongelofelijk fijne en mooie auto voor een nette eerlijke prijs.
De na-oorlogse prijzen waren echter beduidend hoger dan voor de oorlog. In 1942 adverteerde men met een vanaf prijs van $ 828. Een 8 kocht je voor slechts $ 25 meer. In 1947 betaalde je minimaal $ 1.432. Een 8 was inmiddels al $ 58 duurder geworden. Ter vergelijk: $ 1.432 in 1947 staat gelijk aan $ 16.080 in 2017, de $ 828 van 1941 staat gelijk aan $ 14.178 (Bron: Dollartimes.com)
1947 - Kelly Kar Co., Figueroa tussen de 12e straat en Pico (Kelly Kar Co., de oprichters van het Kelly Blue Book). De maandelijkse aflossing was hoger dan het minimum maandsalaris van dat moment. Omgerekend $ 775 in 2017.
​
Lees hier de geschiedenis van de Kelley Kar Co. en het Kelley Blue Book
Australische 1948 Pontiac
Rij-impressie - Torpedo 8 Convertible
Als je de woorden 'Silver Streak' uitspreekt zullen de wat jongere oudere onder ons denken dat je het over de film met Gene Wilder en Richard Pryor hebt. Trein fans zullen misschien denken dat je het over de records verbrekende passagierstrein hebt die met deze naam van Denver naar Chicago reed in slechts 16 uur. In 1934.
​
Maar auto liefhebbers zullen waarschijnlijk denken aan Pontiacs die gebouwd zijn tussen 1935 en de vroege jaren 50 en voorzien waren van de door Pontiac 'Silver Streak' genoemde styling strepen. Deze auto's, alsmede de legendarische trein, waren beide een product van het gestroomlijnde 'denken' van die tijd, populair geworden gedurende de grote depressie. Hoewel de styling voor een beetje aerodynamische efficiëntie zorgde, zorgde het in ieder geval voor een snelle, gladde, glimmende nieuwe look.
​
De geteste 1948 Pontiac Torpedo Silver Streak 8 Convertible heeft gestroomlijnde styling in overvloed. De carrosserie is vloeiend en sensueel en zijn beroemde rvs 'strepen' over de motorkap en kofferklep zijn daar een duidelijke uiting van.
In 1948 werd de naam vereeuwigd aan beide zijkanten van de motorkap, bij een Eight met een 8 tussen de woorden.
​
Rijden is een nog grotere traktatie dan het aanschouwen van de auto. Het duurt slechts enkele seconden om te wennen aan de besturing. Rechthoekige panelen met meters zitten aan beide kanten van de snelheidsmeter en zijn makkelijk afleesbaar. De DeLuxe radio in het midden van het dashboard ziet er uit als een glinsterende waterval en de grote klok in het deurtje van het dashboardkastje brengt het dashboard in evenwicht. Het gas- en rempedaal zijn groot en makkelijk te gebruiken en er zijn meters hoofd en beenruimte. De voorbank is net een bankstel, de achterbank is daarentegen niet heel breed. Dit is inherent aan het ontwerp van de convertible.
​
Het enige dat even voor verwarring zorgt is de volgorde van de versnellingen. Het is niet het standaard PRNDL maar NDLR. Er is geen 'park' stand. Als je stopt op een heuvel moet je de bak in '' low' zetten, de motor uit zetten en naar 'reverse' schakelen. GMs Hydra-matic debuteerde in 1948 bij Pontiac. Deze nieuwe transmissie was voor het eerst leverbaar bij Oldsmobile in 1940 en het jaar daarna ook bij Cadillac. In de oorlog werd de bak ook gebruikt, zelfs in tanks. De naoorlogse Hydra-matics waren daarom 'battle tested' volgens de advertenties. Hij koste $185 waarmee Pontiac de goedkoopste auto was die verkrijgbaar was met een automaat.
​
De 249 cui lijn 8 motor start gemakkelijk en loopt al snel soepel en trillingsvrij stationair. De transmissie grijpt soepel aan zodra deze in 'drive' gezet wordt. Er is geen kruipneiging zoals gebruikelijk bij auto's uit die tijd. Een klein beetje gas geven en de auto doorloopt snel de 4 versnellingen. De acceleratie tot 70 km/u is best goed maar de auto begint het zwaar te krijgen bij 100 km/u. Maar dat is dan ook 25 a 30 km/u boven de toegestane maximumsnelheid van die tijd.
​
Het uitzicht is met neergeklapt dak fantastisch, maar met het dak omhoog is het donker in de auto en is het net alsof je in een grot zit. Iets dat gebruikelijk was voor dit type auto. De Pontiac helt een beetje over in bochten, niets vreemds eigenlijk. Hobbels worden heel mooi geabsorbeerd door de soepele vering. De remkracht is voldoende voor een auto van dit formaat. De lange, taps toelopende, motorkap laat de auto groter lijken dan hij is. Je kunt het spatbord aan de passagierszijde van de auto niet zien, oppassen dus met inparkeren.
​
Het woord 'snel' komt niet in gedachten als je met de Torpedo onderweg bent, maar een slak is het ook niet. De automaat vreet geen koppel zoals andere automaten uit die tijd wel deden. De auto is soepel, comfortabel en stil. De kap klappert niet en de voorruit tordeert ook niet, iets dat je wel zou verwachten bij oudere cabriolets. De motor, transmissie en het onderstel zijn zeer solide en betrouwbaar, zelfs al zijn ze niet angstaanjagend spannend.
De auto accelereert soepel maar is al door zijn versnellingen heen voordat je het kruispunt over bent. De motor heeft veel koppel bij lage toeren, maar komt ze al snel te kort. Mensen glimlachen en zwaaien als we langs glijden. De reflectie in de ramen van winkels toont ons wel dat we nogal een fashion statement maken.
​
Pontiac was de eerste stap omhoog na een Chevrolet. Er waren twee basis modellen, de A-body Torpedo die het ontwerp deelde met Chevrolet en de B-body Streamliner die het ontwerp deelde met Buick, Oldsmobile en de goedkoopste Cadillac. De meeste modellen waren leverbaar in standaard en deluxe uitvoering voor $90 en $120 meer. 1948 in het bijzonder was een goed jaar voor Pontiac dankzij de nieuwe Hydra-matic. Maar Pontiac was al sinds de oprichting een verkooptopper. Pontiac was eigenlijk een tussenmerk dat uiteindelijk goed gedijde waardoor het hoofdmerk Oakland uiteindelijk opgedoekt werd. Mooie vormgeving, rotsvaste duurzaamheid en redelijke prijzen maakten van Pontiac een groot succes in de jaren 20, 30 en 40. De enorme vraag na de oorlog zorgde vooral voor een opleving. Afgezien van de Hydra-matic waren de auto's gewoon dezelfde modellen als voor de oorlog.
De 6 en 8 waren ontwikkeld in de jaren 30 en hadden hogedruk smering en inzet lagers. Zuigers waren van gietijzer i.v.m. duurzaamheid en kleine toleranties. Dit verhoogde wel het gewicht van de drijfstang met zuiger waardoor het geen hoogtoerige motoren waren. Beide motoren waren zijkleppers (L-head). Het was een goed ontwerp voor zijn tijd omdat het resulteerde in een kleine en forse kleppenrij waardoor er weinig onderhoud nodig was. Toen compressieverhoudingen de 8.50:1 overstegen werden kopkleppers noodzakelijk, en dat gebeurde pas doordat benzine met een hoger octaangehalte makkelijk verkrijgbaar werd in de jaren 50.
​
Open rijden in deze cabriolet is een genot, vooral op achteraf weggetjes. Het neemt je mee terug naar een tijdperk waarin het bereiken van je doel al de helft van het plezier was. Auto's waren meer dan een apparaat. Het ontwerp zorgt voor een vleugje elegantie, iets wat tegenwoordig vaak ontbreekt. Ook bij ons roepen de woorden 'Silver Streak' voor altijd beelden op van klassieke Pontiacs.
​
Specificaties (in het Engels)
​
Base price: $2,072
​
Engine
Type: Flathead straight eight
Displacement: 248.9 cubic inches
Bore x Stroke: 3.25 x 3.75 inches
Compression ratio: 6.50:1
Horsepower @ rpm: 103 @ 3,800
Torque @ rpm: 204 @ 2,000
Valvetrain: Solid lifters
Main bearings: 5
Fuel system: Carter WCD two-barrel downdraft carburetor
Lubrication system: Full pressure
Cooling system: Centrifugal pump
Electrical system: 6-volt
Exhaust system: Single
Transmission
Type Hydra-Matic four-speed automatic
Ratios 1st: 3.82:1
2nd: 2.63:1
3rd: 1.45:1
4th: 1.00:1
Reverse: 4.30:1
Rear axle
Type: Hypoid
Ratio: 4.11:1
Drive axles: Semi-floating
Steering
Type: Saginaw worm and roller
Ratio: 19:1
Turns, lock-to-lock: 4.5
Turning circle: 39 feet, 1 inch
​
Brakes
​
Type: Four-wheel hydraulic, expanding drums, manual
Front/rear: 11 inches
Chassis and Body
​
Construction: All-steel body on box girder chassis with X-member
Body style: Five-passenger convertible
Layout: Front engine, rear-wheel drive
​
Suspension
​
Front: Independent, double A arm, coil springs, Delco double-acting shocks
Rear: Solid axle, semi-elliptic leaf springs, Delco double-acting shocks
​
Wheels & tires
​
Wheels: Pressed steel disc
Tires: Bias four-ply
Front/rear: 6.00 x 16 inches
​
Weights & measures
​
Wheelbase: 122 inches
Overall length: 204 inches
Overall height: 66 inches
Front track: 58 inches
Rear track: 59 inches
Weight: 3,600 pounds
Capacities
Crankcase: 5 quarts
Cooling system: 19.5 quarts
Fuel tank: 17 gallons
Production
1948 Pontiac: 235,146 (all models)
