Prohibition, Moonshining and NASCAR - I'm no camel, I want beer!
Waar denk je aan als je het woord moonshine hoort? Maneschijn? Houten hutten in de bergen en illegale whiskystokerijen? Als het het laatste is zit je hier goed.​
Moonshining is al op allerlei manieren geromantiseerd in films en series, in verhalen en zelfs in documentaires. Het gaat allemaal over de drooglegging van Amerika. De periode waarin het verboden was drank te verkopen en te drinken. Omdat de vraag nog steeds groot was werden er in de bergen van de zuidelijke staten in de bossen illegale stokerijen gerund. Je kent de beelden wel van de hutjes met veel rook, glazen potten, mannen met baarden en soms zonder tanden, jonge jongens met veel bravoure en snelle auto's. ​Met deze auto's werd op ingenieuze wijze de drank in de auto's verstopt en naar het dorp of de stad gebracht. Omdat het illegaal was en de staat geld koste werden er agenten ingezet om deze jongens te pakken. Het nadeel was dat de politieauto's te traag waren en de jongens goed konden rijden en weinig te verliezen hadden.
In de stokerijen werd whisky gemaakt. De vloeibare equivalent van een trap onder je kont. Licht exotisch vanwege de sfeer van illegaliteit en veel risico. Tegenwoordig is het mode om deze romantiek te kapitaliseren en duiken er overal bedrijven op die legale whisky als moonshine aan de man willen brengen. Iedereen die de echte moonshine heeft gekend of kent, en dan bedoel ik niet een slap aftreksel gemaakt in een badkuip, heeft wel een zwak voor de moonshiners. Deze mannen zullen niet snel meedoen met deze nieuwe hype. Op geen enkele manier kan een mooie pot bij een slijterij de eerlijke plattelands moonshine evenaren, het mist de soul. Daarnaast kan een in de winkel gekochte whisky nooit moonshine zijn! Het is legaal....
​
Moonshine kreeg zijn naam door het feit dat de stokerijen gebouwd en gerund werden bij maanlicht, ver weg van nieuwsgierige ogen en de wet. De naam was echter afkomstig uit Brittannië waar het een werkwoord was die refereerde aan een baan die 's avonds werd uitgevoerd.
Vanaf het moment dat de pelgrims van de boot kwamen werd er al thuis gestookt. Vaak werd de drank van maïs gemaakt. Dit liep allemaal fantastisch, zelfs George Washington en Thomas Jefferson deden het. Het was voor de vroege moonshiners geen manier van extra geld verdienen of een hobby, het was een manier om te overleven. Als je als boer een slecht jaar had gehad kon je van het maïs alsnog drank maken. Als ze belasting zouden moeten betalen konden ze niet meer rond komen. De belastinginspecteurs werden vaak aangevallen en met pek en veren besmeurd. Dit resulteerde in 1794 in de Whisky Rebellion. 13.000 soldaten werden ingezet en namen de moonshiners gevangen. Rond 1860 probeerde de overheid belastingen te innen om de burgeroorlog te betalen. De gevechten werden grimmiger en vaak de aanleiding tot vele legendes.
Het sentiment van het publiek keerde zich tegen de moonshiners. Tot de Amerikaanse overheid in 1919 besloot dat er geen alcohol meer geproduceerd, geïmporteerd en verkocht mocht worden. Drinken was dan weer niet verboden... Hierdoor ontstonden er allerlei creatieve manieren om de drank te laten vloeien. Het kon niet beter voor de moonshiners, er was geen legale alcohol meer!
Moonshine, illegaal thuis gestookte drank, meestal whisky, werd gedestilleerd in de bossen achter de huizen en hield hele generaties van moonshiners en bootleggers (drankrunners) bezig om de wet te ontduiken. Moonshining deed je om de vergunningen, de wet en de belastingen te ontduiken. Nadeel was dan ook meteen dat er geen controle was. Ze stonden er niet bekend om om erg schoon te werken, er viel wel eens een insect in de water en maïsmeel mix, ze droegen geen haarnetjes etc. En doordat er nu meer vraag dan aanbod was werd er van alles gedaan om de winst te verhogen, er kwam drank op suikerbasis, het werd verdund etc.
Naast het illegale was het drinken van moonshine ook een gok. Je kunt van slechte moonshine zelfs blind worden of dood gaan. In de eerste paar cl zit nl. een hoog percentage methanol, dit kan in zeer lage hoeveelheden al blindheid veroorzaken, drink meer dan je lichaam kan omzetten en je kunt er aan doodgaan. Sommige moonshiners verkochten gewoon alles wat gebrouwen werd en andere vervingen hun koperen buizen door een autoradiateur waardoor er zelfs glycol bij de mix kon komen. In de jaren 60 was er zelfs een infomercial van de overheid waarin gewaarschuwd werd voor het gif in moonshine.
De reden dat het illegaal was kwam door de belastingen. Voor iedere 750 ml 40% drank eist de overheid $2.14, de staats overheid heeft ook nog een eigen percentage. Alaska vraagt zelfs $13 dollar voor een gallon. Hierdoor mist men tot $25 per gallon. Bier en wijn brengt slechts een fractie hiervan op. De misgelopen belastingen konden hoog oplopen. Om het spul, witte whisky, hooch, rotgut, corn liquor of white lightnin', legaal te stoken moet je bewijzen en vergunningen van de overheid hebben. Om dit voor elkaar te krijgen moet je de opstartkosten kunnen betalen voor een distilleerderij die voldoet aan de eisen van de overheid, dit kan in de miljoenen lopen.
Door de drooglegging bloeide de georganiseerde misdaad op toen 'speakeasies' opende in ieder stad. Deze geheime kroegen had verborgen deuren, wachtwoorden en vluchtroutes voor het geval de 'Feds' binnenvielen. Als je het hebt over misdaad in deze tijd dan kun je niet om Al Capone heen. Chicago gangster John Torria nam Al Capone onder zijn hoede en uiteindelijk nam Capone Torrio's organisatie over. Hierdoor werden de bordelen, speakeasies, brouwerijen en distilleerderijen naar een hoger plan getild. Op het hoogtepunt verdiende zijn organisatie meer dan $100 miljoen per jaar. Uiteindelijk verwijderde de burgemeester hem uit zijn stad, hij wilde niet meer met hem meewerken. Ondanks de inzet van Eliot Ness en zijn team kon Al alleen gepakt worden op belastingontduiking waarvoor hij gevangen heeft gezeten op Alcatraz. Hij werd vanwege gezondheidsredenen vrij gelaten en overleed in 1947 aan een hartstilstand.
Ondanks dat de drooglegging werd opgeschort in 1933 werden de bierbrouwers nog steeds niet ontzien. Vanwege een fout van een assistent was 'en bier' weggelaten bij de tekst dat het maken van wijn voor eigen gebruik weer legaal was. Pas in 1978 tekende president Carter een wet die belastingvrijstelling voor bier goedkeurde. Enkele staten en counties bande drank nog uit tot in de jaren 70. De hoogtij dagen van moonshining waren toen al wel voorbij. Menigeen vind dat het afgelopen was met de uitbraak van de 2e wereldoorlog. De meeste jongens gingen in dienst en gingen na de oorlog iets legalers doen met hun talenten.
Tegenwoordig is de inkoop voor legale distilleerderijen zo betaalbaar dat ondanks de belasting de drank van de moonshiners niet meer goedkoper is. Voor de consument maakt het dus niet veel meer uit tenzij hij de overheid een oor wil aannaaien....
Je mag dus een kast in je huis gebruiken om bier of wijn te stoken, tot 757 liter per jaar voor een 2-persoons huishouden, maar je mag dus geen moonshine maken op straffe van 5 jaar celstraf en een boete van $10.000. Sommige staten staan het wel toe maar dan moet je wel een vergunning aanvragen en $500 per jaar aan belasting betalen. Hierdoor kun je toch moonshine (eerder homebrew) in een slijterij vinden. Ook mag je met een vergunning van de ATF alcohol distilleren voor gebruik als brandstof. E85 bevat ook 85% alcohol, je kunt er dus je auto op laten rijden, net als vroeger de T Ford al kon.
Het bracht en brengt ook flink wat op. Een inval in Tennessee leverde 1.000 gallon jugs op, straatwaarde $50.000. $12.50 per liter. Moonshiners worden zelden opgepakt voor illegale drank productie, maar bijna altijd voor belastingontduiking. Ook worden ze vaker verdacht van witwaspraktijken. Ook omdat deze laatste aantijgingen 15 jaar celstraf opleveren en de ontduiking van belasting 5 jaar. Er wordt bijna altijd beslag gelegd op hun huizen en andere bezittingen zodat hun boetes betaald kunnen worden. In Franklin County, Virginia verkocht de moonshiners tussen 1930 en 1935 zoveel drank dat het met de cijfers van 1920 $5,5 miljoen aan belasting zou hebben opgeleverd. De IRS pakte na onderzoek 34 man op, waaronder 19 moonshiners, en 9 ambtenaren. Er werd beveiligingsgeld betaald aan de politie en de sheriff hield alles in de gaten. Door het grote geld en de macht werden kleine bootleggers zelfs weggewerkt. 31 man werd uiteindelijk schuldig geacht en kregen slechts voorwaardelijk tot maximaal 2 jaar celstraf. Dit had weinig invloed op de handel en woog niet op tegen de inkomsten.
Hoe maak je moonshine?
Moonshine whisky maken werkt door destillatie. Het begint met gist dat afbreekt op mix van water en maïsmeel waar soms suiker aan toegevoegd wordt. De mis wordt aan de kook gebracht in een ketel en de resulterende alcohol werd verdampt bij 78 graden Celsius waarna de stoom opgevangen werd zodat het condenseerde naar vloeistof, meestal door een aantal koperen buizen. Het alcoholpercentage werd bepaald door de pot te schudden en te kijken naar de bellen en hoe snel deze ploften, hoe groter en sneller, hoe meer alcohol. 75% was niet ongebruikelijk.
Moonshine maken kost ook minder tijd en aandacht als wijn en bier. Het hoeft niet te rijpen, alleen de water en meel mix moet enkele dagen fermenteren daarna is het een klus van een paar uurtjes. Het moet daarna zo helder als water zijn. Het smaakt vaak naar maïs of schoonmaak alcohol. Sommige mixen het met fruitsmaken om het lekkerder te maken. Dat was beter dan de testjes met mest, thinner, chloor en andere zaken, daar overleden vele mensen aan. Moonshine was erg sterk, afhankelijk van het aantal keren dat het door de stokerij ging. De pot of kan werd gemarkeerd met een X. Stond er XXX op dan was het sterk spul, tot 75%.
Bootleggers
​
Drankrunners heten in het Engels 'bootleggers'. Deze naam kwam uit de koloniale tijd waarin het product verstopt werd in de rijlaarzen tegen het been. In onze tijd zijn het de mensen die het product van de stokerij naar de klant brengen.
Oakland speedway
Kort stukje geschiedenis over moonshining, Nascar en muscle cars
Racen en NASCAR
Stel, je woont op het platteland tijdens de grote depressie. De oogst is mislukt en er is weinig werk. Het enige wat je hebt is je auto. Je hebt er uren genoeg aan gewerkt, er zit inmiddels net zoveel bloed als olie aan de motor. Die auto is je wereld, je enige uitweg naar een beter leven. De auto rijd goed, maar jij bent een nog betere rijder. Je wint af en toe een race in de omgeving en je valt op bij enkele mensen die een baan voor je hebben. Ondanks dat de drooglegging voorbij is staan veel dorpen in het zuiden nog droog. Drank verkopen mag niet dus ook de leveranciers van legale drank bleven er weg. Het was nog steeds winstgevend om geen belasting te betalen en moonshine te leveren. Je baan wordt dus drank afleveren in de droogstaande dorpen. Je moet de politie ontwijken of als dat niet lukt ze eruit rijden. Precies waar jij en je auto voor zijn gemaakt! Je rijdt het liefst 's nachts en zonder lampen, dan zagen ze je niet aankomen. Soms was iemand je al vooruit gereden om te kijken of de route vrij was. De zogenaamde 'whiskycars' werden vaak aangepast om de politie om de tuin te leiden. Schakelaars om de remlichten buiten werking te stellen zodat ze te hard een bocht ingingen of achterop reden. Ook werd de vering aangepast om de wegligging te verbeteren, vooral met een paar honderd liter drank aan boord. De auto zakte dan niet door waardoor hij minder opviel. Aanpassingen van de laadruimtes zodat bij een doorzoeking niets gevonden werd werkte niet meer, dus het ontwijken van de 'Feds' werd steeds belangrijker.
Het waren vaak jonge jongens, soms zelf 14 jaar. Ze werkten op de boerderij met hun familie en waren gewend met machines en auto's om te gaan. Ze hadden een mix van street-smart, zenuwen en kennis van de omgeving. Junior Johnson vertelde dat hij een lamp en sirene had. Als hij de politie naderde en er was een blokkade dan zette hij de lamp en sirene aan waardoor men dacht dat er een agent aan kwam en werd de blokkade weggehaald waardoor hij door kan rijden. Charlie Mincey verteld: 'Je betaalde de moonshiner $2.50 per gallon en verkocht het in de stad voor $3,50 per gallon. Ik nam vaak 200 gallon mee. Mijn eerste auto was een Ford die ik voor $575 kocht en waarvan ik de motor heb laten aanpassen. Bij iedere koplamp in de binnenspiegel ging je ervandoor. Soms als ik me verveelde liet ik de politie bellen en als ze dan kwamen racete ik ervandoor met hen achter me aan'.
De agenten kwamen niet uit de omgeving en kenden hun auto's niet zo goed als de bootleggers. Deze agenten waren belastinginspecteurs van de internal revenue service en geen coureurs.
Fan van Nascar? Het bestaan ervan heb je te danken aan de moonshiners en hun bootleggers. Tijdens de drooglegging kwamen de drankrunners erachter dat het nodig was de belastinginspecteurs eruit te rijden. Dit resulteerde in getunede auto's en uiteraard kleine wedstrijdjes om over op te scheppen. Grote V8 motoren waren de norm. De bestuurders wilden ze sneller en sneller maken dus werden ze geboord, gehoond en voorzien van turbo's of superchargers. Vooral de sterke Cadillac motoren waren gewild net als later de Chevrolet 350 blokken. Daarom zie je ook best wel Ford hot rods met Chevy motoren.
In de kleine dorpjes van de jaren 30, 40 en 50 had men weinig vertier, tenzij je armoede vertier vind. De meeste hadden geen bioscoop en naar een andere stad rijden kostte tijd en geld. Ook waren er geen sportwedstrijden, baseball en football kwamen pas later naar het zuiden. Wat ze wel hadden was ruimte, snelle auto's en dito bestuurders en slimme boeren die velden inzette voor races. Voor een kleine vergoeding kon men komen kijken naar de races, de racers verdienden een kleine extra cent en veel extra bravoure.
De races van de bootleggers werden georganiseerde races in de jaren 40. Op 17-12-1947 haalde Big Bill France enkele racers, autoeigenaren, monteurs en promoters naar het Streamline hotel in Daytona Beach, Florida om de regels voor het spel op te stellen. Als resultaat werd de National Association for Stock Car Auto Racing opgericht. De winnaar ooit van de eerste NASCAR race, Red Byron, won op het strand van Daytona op 15-2-1948. De week ervoor had hij zijn auto nog gebruikt voor een run! Het doel was om met standaard auto's te racen, dezelfde auto's als waarmee de mensen ernaar toe waren gekomen. Vanaf dat moment kwam er toch een scheiding tussen de whiskycars en de NASCAR auto's. De auto's moesten aan bepaalde eisen voldoen. Toen ze de IRS moesten ontwijken waren er geen regels. Toen NASCAR populairder werd nam bootlegging af. Whiskycar racers hadden nu een legale en lucratieve outlet voor hun talenten. Inmiddels waren de legale drankleveranciers nu ook in het zuiden aangekomen. Hoewel er graag een biertje gedronken wordt bij het bekijken van een sport, weet ik zo geen andere sport die ontstaan is door drank. 1-0 voor Moonshine!
De drooglegging (Prohibition) van 1920 - 1933
Het idee om drank te verbieden kreeg momentum rond 1830. Men geloofde dat drank veel te maken had met gekte, armoede en andere slechte zaken. Dit waren ideeën van de Temperance Movement. Het aantal mensen dat zeker o.a. 'demon rum' afzette groeide exponentieel. Honderduizenden mensen verspreide het woord en vroege temperance wetten begonnen vorm te krijgen.
In 1838 besloot Massachusetts om sterke drank alleen nog in grote hoeveelheden te laten verkopen zodat mensen met weinig geld niets meer konden kopen. In 1846 werd Maine de eerste staat waarin drank verboden werd. Hierdoor werden ook andere steden en gemeentes over de schreef gehaald. Rond 1850 begon de First Reform Era met het idee om dingen te veranderen in bepaalde sociale gebieden, te weten slavernij. De antialcohol beweging volgde, de Ierse en Duitse immigranten werden nu de focus. De meeste successen kwamen in het westen en zuiden, stadsbewoners waren niet zo geïnteresseerd in het opgeven van alcohol als de bewonder in de bibel-belt waren. De burgeroorlog zorgde voor een afnemende interesse maar omdat na de oorlog de drankconsumptie flink toenam werd de interesse weer aangewakkerd.
De prohibition party, gevormd in 1869 was moe van het ontwijkende gedrag op het gebied van de alcohol wetten van de republikeinen en democraten. De partij vond dat het verbieden van alcohol het einde zou betekenen van sociale en politieke corruptie. De Women's Christian Temperance Union werd opgericht in 1873 door 70 vrouwen uit Hillsboro, Ohio. Zij gingen bidden in een kroeg nadat er een anti demonstratie in hun kerk was geweest. Uiteindelijk kregen ze leden uit de hele natie.
Het 18e amendement
De groepen die voor waren hadden er enkele redenen voor. Zij vonden dat er een link was tussen drank en a-sociaal gedrag zoals kindermishandeling en huiselijk geweld. Ook Henry Ford had problemen met drank, hij vond dat het een negatieve impact had op de productiviteit. Anti-Duits sentiment speelde ook een rol gedurende de 1e wereldoorlog. Vele brouwerijen werden gerund door Duitse immigranten. Het sentiment was dat het graan beter gebruikt kon worden om de soldaten te voeden i.p.v. alcohol te produceren.
Ondanks de inzet van anti droogleggings organisaties werd op 16 januari 1919 het 18e amendement aangenomen. De Volstead Act, beter bekend als de National Prohibition Act verbood de productie, verkoop, export en import en het transport van drank, behalve persoonlijk bezit en het drinken ervan. Als je wijnkelder dus goed gevuld was had je nergens last vast, althans als je rustig dronk. Het voorzag ook in de hoogte van de boetes, uitzonderingen (medicatie en religie) en de alcohol percentages die werden gekwalificeerd als 'bedwelmend'. Alles met meer dan 0,5% was over het limiet.
Problemen met de handhaving en het 21e amendement
Een wet aannemen is één ding, deze handhaven is een andere. Illegale alcoholkoeriers, zoals drugkoeriers tegenwoordig, kwamen veel voor. Zij konden veel geld vragen voor hun diensten om alcohol het land in te smokkelen
De vraag naar $10.000 biljetten nam enorm toe rond 1926. Dit zou een teken zijn van grote transacties. Europese rum vloten hadden ook succes. Kleine boten vaarden vanaf de kust naar boten die in internationale wateren lagen en kwamen terug met grote hoeveelheden drank. Smokkelen vanuit Canada was ook makkelijk.
Corruptie binnen de politiek vierde hoogtij, de zakken van de politici werden goed gevuld bij het door de vingers zien van alle illegale transacties.
Voor de prohibition waren er 15.000 legale cafés in Amerika. Tegen 1927 waren er 30.000 speakeasies en meer dan 100.000 mensen brouwde thuis hun drank.
Undercover agenten konden hun werk ook amper doen. Bij arrestaties kon daarna bijna niemand veroordeeld worden door corruptie binnen het politieapparaat. Ook waren er te weinig mensen gezien de omvang van de industrie. Op een bepaald moment waren er 7.000 arrestaties en slecht 17 veroordelingen in New York City. Vele staten waren het beu. In 1925 hadden 6 staten wetten aangenomen waarin de politie geen overtredingen meer hoefde te onderzoeken. Steden in het midwesten en noordoosten handhaafden de wet helemaal niet meer. De burgemeester van New York, Fiorello LaGuardia, zei in de jaren 40 dat het niet bekend was of prohibition goed of slecht was, het was namelijk nooit gehandhaafd zei hij.
De prohibition zorgde ook veel economische ellende. Vele brouwerijen gingen failliet of stapte over op de productie van ijs, alcoholvrij bier en maïssiroop. De start van de grote depressie zorgde voor een veranderende blik op de prohibition. Waarom mochten de criminelen wel profiteren? De staat liep inkomsten mis.
De cijfers zeiden veel, per 100.000 mensen overleden in 1929 10,7 mannen, t.o.v. 29,5 in 1911 aan levercirrose. Aan de andere kant zijn meer dan 50.000 mensen overleden aan vervuilde drank, dat was anders niet gebeurd. Alcoholconsumptie, zover deze meetbaar was, liep met 30 tot 50 procent terug. Ook waren er meer alcoholisten en cafés (illegaal dan wel) dan voor de prohibition.
In 1932 werd het 21e amendement aangenomen, de enige wet ooit die rechten hersteld die door een andere wet zijn ingetrokken. Nadat 3/4 van de staten de wet had ingevoerd werd hij landelijk ingevoerd. Vroegere tegenstanders vierden zelfs mee met de feesten die ontstonden omdat ook zij inzagen dat de nadelen van alcohol niet opwogen tegen de nadelen van de prohibition.
De staten moesten daarna zelf regels instellen. In de meeste staten was 21 de leeftijd waarop drank gedronken mocht worden, in sommige 18. Pas in 1984 werden er landelijke regels ingevoerd. Ook in deze tijden zijn er nog steeds counties en dorpen die 'droog' zijn. In sommige mag je zelfs geen drank in je auto hebben om mee naar huis te nemen!
De wetshandhavers
De agenten belast met het opsporen vaan moonshiners en bootleggers waren de belastinginspecteurs van de Internal Revenue Service (IRS), de Amerikaanse versie van onze belastingdienst.
In 1862 werd binnen het 'Department of the Treasury' de afdeling 'Internal Revenue' opgericht op belasting te innen, inclusief hoge importbelastingen op geïmporteerde drank en tabak. In 1862 werd er ook voor het eerst inkomstenbelasting geheven. 3% bij een inkomen van $800 of meer. Dit was om de burgeroorlog te kunnen financieren. Uiteindelijk werd 21% van de kosten gedekt door de belastingen. De wet was tijdelijk en verviel uiteindelijk. Tegen 1863 nam de afdeling 3 detectives aan. Belastingontduiking had een grote vlucht genomen en zij moesten de (alcohol) belastingontduiking onderzoeken.
Pas in 1913 werd een nieuwe belastingwet aangenomen, het 16e amendement, waarin de overheid de macht kreeg belasting te heffen over inkomens. Alleen mensen met een inkomen van $3.000 of meer hoefden aangifte te doen (in 2011 geld is dat $68.612). In het eerste jaar werd er geen geld geïnd mede door een tekort aan personeel. In 1919 was men nog bezig met de aangiftes van 1917. Vanaf 1918 werd de naam Internal Revenue Service gebruikt. Nog niet officieel, want dat gebeurde pas in 1953. Naar buiten werd de naam Bureau of Internal Revenue gebruikt.
Op 19 januari 1919 word de prohibition wet goedgekeurd. De wet bevatte ook de hoogtes van de boetes en de lengtes van de celstraffen bij overtreding van de wet. De verantwoording voor de handhaving werd gedelegeerd naar het hoofd van de Internal Revenue. Op 20 januari 1920 werd het land 'drooggelegd'.
Het had weinig effect op Amerika's dorst en criminaliteit nam enorm toe. De 'Prohibition Unit' werd opgericht zij werden bekend en beroemd door het aanpakken van gangsters als Al Capone. O.a. door Eliot Ness. Ness had een team samengesteld om Capone aan te pakken. Capone heeft meerdere malen geprobeerd Ness en zijn team om te kopen. Die accepteerde dat niet, hierdoor kreeg zijn team de naam 'The Untouchables'. Uiteindelijk werd Capone gepakt op belastingontduiking en werd 2 jaar voor het einde van de prohibition veroordeeld tot 11 jaar cel.
De IRS richt op 1 juli 1919 een wet handhavingafdeling op, de IRS Criminal Investigation division, IRS-CI. De oprichting gebeurde omdat er onderzoek gedaan moest worden naar geruchten over belastingontduiking. Zij kunnen (criminele) overtredingen onderzoeken van mensen die zich niet aan de belastingregels houden. Ze stonden bekend om de financiële onderzoekstalenten van hun Intelligence Unit. Zij waren de enige afdeling van de IRS die wapens mochten dragen. Ze werden bekend in de jaren 30 voor de veroordeling van public enemy no. 1, Al Capone, wegens belastingontduiking en ook vanwege de rol in de kidnapping zaak van de Lindbergh baby. In 1978 veranderde men de naam van de Intelligence Unit in Criminal Investigation. Sinds de oprichting is de veroordelinggraad nooit onder de 90% geweest, ongekend bij de wetshandhaving.
In 1927 wordt de Prohibition Unit een aparte afdeling, het 'Bureau of Prohibition'. Op het hoogtepunt werkten er 4.300 man. Door de prohibition was het innen en controleren van de belastingen minder belangrijk geworden en verdween het zelfs. Men beschermde niet langer de inkomsten maar stapte over op het aanpakken van criminaliteit. Ze gingen achter de gangsters aan. Tegen 1930 begon de nieuwe missie in problemen te komen met de filosofie van het vrijwillig voldoen aan de wet. De unit werd overgezet naar het department of justice en het bleef daar tot 1933.
Toen de prohibition werd opgeheven in december 1933 werd de Alcoholic Beverage Unit, de opvolger van het Bureau of Prohibition ook opgeheven. Een deel van de 'oud' medewerkers voegde zich weer bij de 'US Department of the Treasury' en daar viel men onder de verantwoording van de IRS. De nieuwe unit heette de Alcohol Tax Unit (ATU). Special Agent Eliot Ness en enkele leden van The Untouchables die al voor het 'Bureau of Prohibition' hadden gewerkt ten tijde van de prohibition gingen ook over naar de ATU.
Het handhaven van de nieuwe wet was lastig. Corrupte ambtenaren konden niet van de ene op de andere dag veranderd worden. De publieke tolerantie jegens de illegale drankhandel zorgde voor ongeïnteresseerde vervolgers, jury's en rechters. Misdaadorganisatie gingen gewoon door met hun illegale praktijken. De ATU rolde er heel wat op in de eerste maanden van hun oprichting. Steun van de burgers groeide en door het oprollen van een aantal grote organisaties veranderde ook de instelling van de rechters. De criminelen werden echter slimmer, maar dat werden de agenten ook.
Bendes vochten om de distilleerderijen en de distributie netwerken. Machinegeweren bleven de meest gebruikte wapens. Gangsters vermoorden elkaar op straathoeken, in clubs en restaurants. Onschuldige mensen raakten er ook vaak bij betrokken. De burgers die in het begin onder de indruk waren van de glamoureuze gangsters distantieerden zich van het geweld. De overheid voerde een wet in waarbij alle importeurs en fabrikanten verplicht werden een vergunning te verkrijgen, belasting te betalen en registraties bij te houden van alle gangster wapens. Dit werd de National Firearms Act van 1934. Daarop volgde in 1938 de Federal Firearms Act waarbij dealers van wapens en munitie een licentie moesten hebben en ook belasting moesten betalen. De ATU nam de verantwoording voor de naleving op zich. De ATU verkreeg ook extra taken waaronder het opstellen van de eisen voor labels, productiestandaarden, controle van reclames en controle van de handel en wandel van de industrie zelf.
In 1951 werd het Bureau of Internal Revenue de Internal Revenue Service. De ATU nam de Miscellaneous Tax Unit in zich op die de belastingwetgeving op tabak moest naleven. In 1952 resulteerde dat in de Alcohol and Tobacco Tax Division.
Het vervolgen van moonshiners was gevaarlijk werk. Tussen 1934 en de jaren 60 waren er 17 doden en honderden gewonden door schietpartijen, aanslagen en ongelukken. Tijdens de prohibition waren het er vele malen meer. Gedurende de jaren 50 was er een 'Preventative Raw Material Program' waarbij de inspecteurs moonshiners mochten arresteren als zij grote hoeveelheden suiker bezaten. Een parallel programma drukte verkopers op het hart geen grote hoeveelheden producten te verkopen aan verdachte personen.
De jaren erna werden de eisen van de wapenwetten steeds strenger. O.a. door de moord of JFK en RFK en ook die op Martin Luther King. Door nieuwe wetten kwamen er nu ook missies bij die te maken hadden met explosieven. In 1972 werd het een zelfstandig bureau. De onderzoeken naar misdaden die te maken hadden met wapens en explosieven werd belangrijker dan alcohol. De kennis en onderzoekstechnieken die men had ingezet bij de naleving van de alcoholwetten werden nu ook gebruikt voor het vervolgen van criminelen die de wapenwet, explosievenwet of tabakswet overtraden. Door de terroristische aanval op de Twin Towers in 2001 rapporteert het bureau niet meer aan de Treasury maar aan het Department of Justice.
Het aannemen van de eerste Prohibition Agents zoals Eliot Ness startte een ononderbroken lijn van afstammelingen tot aan de hedendaagse ATF Special Agent. Het bureau heet nu voluit: Bureau of Alcohol, Tobacco. Firearms and Explosives.
Pitsburgh 1922
Het einde van de drooglegging in 1933 wordt gevierd! Met drank waarschijnlijk...
Een agent met het bewijs van een in beslag genomen voorraad suiker
